Masih di luar kawasan tapi medium ini masih boeh aku guna untuk luah rasa. Berada di sini walau macam dalam neraka suatu ketika dulu, buat aku kosongkan minda dan wajib delete ingatan tentang itu. Senyum saat ingat lagak ayah yang tak putus asa minta aku cuba sehabis daya. Namun, degilnya hati aku ni masih sukar ditebuk campak secebis daging degil itu. Sori lah. Ayah, percayalah. Harapan saya sudah mati.
Sekarang, mahu tenang. Buat manusia yang merajuk itu, saya minta maaflah. Saya tak kuasa nak pujuk lelaki gedik yang minta dipujuk macam you tu. Kau bukan siapa-siapa untuk aku pujuk. Plus, ia bukan sebab ego tetapi kebenaran yang harus ditegakkan. I takkan tegur u, n will never do that first.
Watch out! :)
2 comments:
=)
perlu kuat pertahankan hak sendiri.
Pembunuh sayang : haruslah:)
Post a Comment